تعیین اینکه کدام درب امن ترین است، دشوار است. مشاهدات من به عنوان شاهد کارشناسان درب، این است که در هر مورد، متغیرهای مستقل زیادی وجود دارد که هیچ گرایش یا علایق تکراری خاصی وجود ندارد که بتوان هر مقایسه قطعی را انجام داد.تولیدکنندگان سخت افزار درب محصولات خود را توسط آزمایشگاههای آزمایشی مستقل ارزیابی می کنند تا اطمینان حاصل شود که آنها قبل از ارائه خدمات عمومی به استانداردهای امنیتی رسیده اند. آزمایشگاه های مستقل این دستگاه ها را عموما تأیید نمی کنند و یا طراحی را قبول نمی کنند تا زمانی که عملکرد به طرز معقولی از حداقل استانداردها فراتر رود.
با توجه به مجموعه خاصی از الزامات، قرار دادن محصول و محل نصب درب اتوماتیک، سیستم دربهای خاص ممکن است سطح عملکردی بالاتری نسبت به سایرین ارائه دهد. با این حال، به طور کلی، نرم افزاری وجود ندارد که هر دو نوع درب، درب اتوماتیک یا دستی بتوانند مناسب و ایمن باقی بمانند . اگر یک درگاه برای عملکرد مناسب باشد و به استانداردهای صنعتی برای طراحی برسد، هر دو درب دستی و اتوماتیک انتخاب قابل قبول برای استفاده عمومی است. اگر درهای دستی یا اتوماتیک به درستی نگهداری نشوند، هر دو این گزینه به طور بالقوه خطرناک می شوند.
در مورد باز کردن جایی که اشیاء سنگین به طور مرتب از آن عبور می کنند، مانند یک محفظه بزرگ جعبه فروشگاه، درب های اتوماتیک که به درستی کار می کنند ممکن است انتخاب خوبی باشند.اساسی ترین مسئله در تعیین اینکه آیا درب به عنوان وسیله ایمنی در نظر گرفته شده است مربوط به طراحی ذاتی است که توسط سازنده هر سیستم درب خاص ایجاد شده است. درب های برقی و نیمه اتوماتیک انواع مختلف آن مثل درب اسلایدینگ یا درب اتوماتیک کشویی،کرو یا منحنی ،ریولوینگ یا گردان در سراسر جهان وجود دارند .
اکثر مردم روزانه با برخی از انواع ورودی های خود کار می کنند. استفاده بی نظیر از اکثر سیستم های درب از سوی کاربر رخ می دهد. باز کردن درب اتوماتیک ویا برقی به شکلی است که به خودی خود باز می شود ولی در دربهای نیمه اتوماتیک باید با فشار یا کشیدن دسته ویا کلید درب را باز نمایید. تعاملات با دربهای مختلف برای اکثر افراد رایج است و معمولا ارزیابی اولیه ورودی ها به طور فوری توسط کاربر انجام می شود.
اولین واکنش منطقی هنگام نزدیک شدن به درب این است که من باید با عبور از درب وارد ساختمان شوم. انتظارم این است که این دروازه اتوماتیک یا غیر اتوماتیک است زیرا در طول زندگی من این نوع درب را در بسیاری از نقاط دیگر دیده ام. من یک حافظه ذهنی ذخیره شده بر اساس تجربیاتم از برخورد های قبلی با دروازه ها داشته ام که ویژگی های خاصی از نظر ظاهری داشته اند.
ثانیا، من می توانم انتظار داشته باشم که چگونه باید درب را به روش خودم باز کنم. اگر در عرض چند سانتیمتر از درب هیچ عملیات اتوماتیکی شناسایی نشده باشد، مشخص میشود که درب به اعمال فشار من برای کار و حرکت از طریق آن نیاز دارد.هنگامی که هر یک از این دو گزینه تعیین می شود، من به عنوان کاربر متوجه نحوه دسترسی به منطقه دلخواه می شوم.CUES VISUAL نوع درب را نشان می دهد.
نشانه های بصری که معمولا نشان می دهد که درهای غیر اتوماتیک شامل دستگیره های درب، دستگیره ها یا تجهیزات سخت افزاری هستند. اگر برچسب های جهت دار مانند PUSH یا PULL در درب وجود داشته باشد، به طور کلی سرعت آن را افزایش می دهد که کاربر می تواند وظایف شخصی را برای عبور از درب تعیین کند. از سوی دیگر، اگر درب به طور خودکار به محض نزدیک شدن به آن باز می شود، دانش من ذخیره شده از حافظه منجر به حفظ سناریوهای گذشته می شود، جایی که من با موفقیت بدون نیاز به لمس درب ها را باز کردم.
در هر موقعیتی، تصمیمات شخصی براساس سرنخهای بصری، به نوعی از تعامل با درب میرسد که باید از آن عبور کنیم.این که آیا درب ورودی باید صورت درب اتوماتیک یا به صورت دستی باشد یا خیر، ما در بعضی موارد عادت داریم انتظار داشته باشیم پارامترهای خاصی برآورده شود. این پارامترها شامل مفاهیمی است که هر دربی که ما استفاده می کنیم عموما دارای کارکرد مناسب باشد. اکثر افرادی که از درب استفاده می کنند آگاهی از احتمال صدمه شخصی از یک درب خراب را ندارند.
ziba123 